ಮನಸಿನ ಮಾತು-೧

...☔ ಮಳೆ ನೀರು.... ಸಂಭ್ರಮ .
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

ಮಳೆಗಾಲದ ಮಜವೇ ಬೇರೆ..ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ ಬಜ್ಜಿಯೊಂದಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕಾಫಿ ಹೀರುವ ಆ ಅನುಭವವೇ ಅದ್ಭುತವಾದದ್ದು.
ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೆ ಅದ್ಭುತ ಕೈರುಚಿ ನನ್ನ ತಂಗಿಗಲ್ಲದೇ ಬೇರಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ..
ಇಂದಿಗೂ ಆ ಕ್ಷಣಗಳು ಮತ್ತೆ ಕಾಣ ಸಿಗಬಹುದೇನೊ,ಅನಿಸುತ್ತದೆ.
ನನ್ನ ಅಸ್ಸಾಮಿ ರೂಮ್ ಮೇಟ್ ಅಂತೂ ಯಾವಾಗಲೂ ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ
..."Priya, you seem to be missing your family!! Aren't you?"
ಅದು ನಿಜವೇ

...
ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಓದಲು ಮನೆಯಿಂದ ನೂರಾರು ಮೈಲು ದೂರ ಬಂದ ನನಗೆ ಮನೆ ಅಡುಗೆ ಬೇಕನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಅಲ್ಲೇ ಊರಿನಲ್ಲೆ ಓದುತ್ತಿರುವ ತಂಗಿ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಸೂಯೆ ಮೂಡಿದ್ದೂ ನಿಜ .. ಮನೆಗೆ ಓಡಿಹೋಗಿಬಿಡಬೇಕು ಅನಿಸುವಷ್ಟು ಮನೆಯವರ ನೆನಪು ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು .

ಅಂತೂ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಟ್ರೈನ್ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ.
ಹಿಂದೆ ಸಾಗುತಿರುವ ಮರಗಳು ,ರೋಡ್, ಮನೆಗಳು ನನಗೇನೋ ಹೊಸದಾಗಿ ಕಂಡವು.
ಜಗತ್ತನ್ನು ಅದೇ ಮೊದಲು ಕಣ್ತೆರೆದು ನೋಡುವ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಿನ ಹಾಗೆ.. ಎಲ್ಲವೂ ಏನನ್ನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಮನಸು ಹಾಗೆಯೇ ಆ ನೆನಪಿನ ಪರದೆ ಸರಿಸುತ್ತಾ ಹೋಯಿತು...

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
<p> ಆಗ ಇನ್ನೂ ನಾನು ಐದನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ.
ತಂಗಿ ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಮಗು.
ಅಮ್ಮ ಸದಾ ಖಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಳು.ನಮಗೆ ಆಗ ಏನೂ ಅದರ ಅರಿವಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದಷ್ಟು ಅಪ್ಪ ಆಕೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಸದಾ ಅಮ್ಮನನ್ನು ದೂರುತ್ತಾ,ಜಗಳವಾಡುತ್ತಾ ಆಕೆಯ ಆರೋಗ್ಯ ಹದಗೆಡುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ಮಾಡುವುದನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಅಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ನೊಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು.
ನಾನು ಅಮ್ಮನನ್ನು ಗೋಳಾಡಿಸಿದ ರೀತಿ ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ಆಕೆಯನ್ನು ದೇವರು ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಕಳುಹಿಸಲೆಂದು ಆಶಿಸುತ್ತೇನೆ. ಹಾಗಾದರೂ ಆಕೆಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಭಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಗುವುದೇನೋ ಎಂಬ ಆಶಯ.
ಅಮ್ಮ ಯಾವಾಗಲೂ ತನ್ನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ನಮ್ಮ ಕಾಳಜಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಳೆ,ಬಿಸಿಲೆನ್ನದೇ ಮೆಡಿಕಲ್ ಶಾಪ್ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಅಪ್ಪನ ಸಾಲವನ್ನು ಆದಷ್ಟು ತೀರಿಸಿದಳು.ಮನೆಯವರಿಗಾಗಿ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನೇ ಮುಡುಪಾಗಿಟ್ಟ ಅಮ್ಮ ಈಗ ಬಹಳ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾಳೆ.
ಅವಳ ಕೈರುಚಿ, ಅವಳ ಪ್ರತಿ ಮಾತು,ಅವಳ ಎಲ್ಲಾ ನೆನಪುಗಳು ಸಹ  ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಮಹಲಿನಲ್ಲಿ ಭದ್ರವಾಗಿದೆ.ಅಮ್ಮ ಇದ್ದಾಗ ಅವಳ ಕಾಳಜಿ ಮಾಡಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಬಹುಶಃ ಅವಳು ಇಂದು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳೇನೋ....ಆ ನೋವು, ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು ದಿನವೂ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೊರಗು ನನ್ನ ಮನದಾಳದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಕಾಡುತ್ತದೆ.
ಹೀಗೆ ನನ್ನ ನೆನಪಿನ ಚಿತ್ರಗಳು, ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಹೋದಂತಾಯಿತು
.ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಟ್ರೈನ್ ಆಗಲೇ ಊರು ತಲುಪಿತ್ತು.
ಬಾಗ್ ಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಇಳಿದು ಹೊರನಡೆದಾಗ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮಳೆ ಹನಿ ಬೀಳತೊಡಗಿತ್ತು.
ಆ ಮಳೆಯ ಸ್ಪರ್ಶವು ಮನಸಿಗೆ ಹಿತ ಎನಿಸಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ತಂಗಿಯನ್ನು ನೋಡುವ ಆತುರದಿಂದ ಮನೆಕಡೆ ನಡೆದೆ.
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

ಚುಟುಕಗಳು

ಚುಟುಕುಗಳು:

#ಚಂದ್ರ ತಾನು ಒಂಟಿ ಇರಲಾರೆನೆಂದು,ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ ಮಗುವನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿದ.

ರಾತ್ರೆ ಕತ್ತಲು ಆವರಿಸಿದರೂ ಮಗು ಚಂದ್ರನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ

# ಆಕೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಕಂದನನ್ನು ನೋಡಿ ನನ್ನ ಅಕ್ಕ

ತನ್ನ ಬರಿದಾದ ಮಡಿಲನ್ನು ಸವರಿದಳು.

#ಹಿರಿಯರು ನೋಡಿದ ಹುಡುಗಿಯ ಜತೆ ಮದುವೆಯಾಗುವ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗ ಪ್ರೇಯಸಿಗಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲಾ ಆಣೆಗಳ ಮರೆತಿದ್ದ.

ವಾಸ್ತವ...

ನನ್ನವರು ಹಾಗಿರಬೇಕು,ಹೀಗಿರಬೇಕು ಎಂಬ ಕನಸು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ವಯಸಿನ ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೂ ಇರುತ್ತೆ...
ಅದು ಅತೀ ಅನಿಸದಿದ್ದರೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚೇ ಅನ್ನುವಂತೆ...ನಾನು ಇವರನ್ನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡದ್ದು ಯಾಕೋ ಸರಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ...ಅವರು ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ, ನನ್ನ ಕಿವಿಯೆಲ್ಲ ಇವರ ಮಾತಿನ ಕಡೆಗೆ ..
ನನ್ನ ಬಾಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಆಗಮನದಷ್ಟೇ ಬೇಗ ಅವರ ನಿರ್ಗಮನವೂ ಆಗುತ್ತಿದೆಯೋ ಎಂದು ಈಗ ಭಯವಾಗುತ್ತಿದೆ..ಇಂದು ಇಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅವರು ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾತಾಡದೆ ಇದ್ದದ್ದು ನನಗೇನೋ ಬೇಸರವಾಯಿತು ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಅವರಲ್ಲಿಯೇ ಇತ್ತು.ನಗು,ಮಾತು ಹಾಗೂ ಅವರ ಪ್ರತೀನೋಟ ನನ್ನನ್ನು ಸಂತಸಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು... .. ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸುವವರನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ
...ಆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನನಗೀಗ ಬಂದಿದೆ..ಅವರಿಗೆ ಮದುವೆ, ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ....ಬೇರೆಯವರ ಜತೆಗೆ-ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ...

ಕಂದಮ್ಮ

ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕು ನೀರಸ ಅನಿಸಿದೆ, ಆಕಾಶ, ಭೂಮಿಗೂ ನಡುವೆ ಎಷ್ಟು ಅಂತರವಿದೆ ನನ್ನ-ನಿನ್ನ ನಡುವೆ ಈ ಅಂತರ ಬೇಡವಿತ್ತು... ನಿನ್ನ ನಗು ಮನೆ ತುಂಬಿದರೆ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು.... ಅನುಕ್ಷಣ, ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ನೀ ನಕ್ಕು-ನಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದೇ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು ... ನಿನ್ನ ಅಂದದ ಪುಟ್ಟ ಬೆರಳು ಹಿಡಿದು ನಾ ನಡೆಸಿದ್ದರೆ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು ... ಸ್ವರ್ಗವೆಂಬುದು ಏನೆಂದು ನನಗೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಅನುಭವವಾಗಲು...

--ಪರಿಧೀ --

ಕೃತಜ್ಞತೆ(Gratitude)

ನಾನು ಎಂದೂ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ದಾನ, ಧರ್ಮ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ಕೈಲಾದಷ್ಟು, ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ 'ನಿಜವಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದ್ದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ' ಹಣ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಅಭ್ಯಾಸವಿದೆ. ಹಾಗೆ ಸಹಾಯಮಾಡಿ ನೋಡಿ. ನಾವು ದಾನ ಮಾಡಿದ ದುಡ್ಡಿಗಿಂತ ಹತ್ತು ಪಾಲು ಖುಷಿ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿರುತ್ತದೆ. ಬಲಗೈ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ಎಡಗೈಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಬಾರದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದಲ್ಲ . ಆದರೆ ಕೆಲವರ ಸ್ವಭಾವ ಎಷ್ಟು ಘನತೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ನಿದರ್ಶನ ಕೊಡಲು ಇದನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.ನಮ್ಮ ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಮುಸ್ಲಿಂ ಹೆಂಗಸು ಹೊಸದಾಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಸರು ಶಂಶಾದ್ ಬಾನು. ಈಕೆ ಅಕೌಂಟೆಂಟ್. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಆಗಿ ಬುರ್ಖಾ ಹಾಕದ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಈಕೆ ಅವರೊಳಗೆ ಒಬ್ಬರು. ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ, ಚಂದದ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು ಲಕ್ಷಣವಾಗಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಸಂಕೋಚ ಸ್ವಭಾವದ, ಕ್ಲೀನಾಗಿರುವ, ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಕೆಲಸಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ,ಮಿತಭಾಷಿ. ಈಕೆ ನನ್ನ ಫೇವರಿಟ್. ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವರ ಬಳಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ಈಕೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಮಗ, ಮಗಳು. ಮಗ ಗಾರೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಮಗಳು ತುಂಬಾ ಬುದ್ಧಿವಂತೆ. ಈಗಷ್ಟೇ ಬಿ. ಕಾಮ್ ಫೈನಲ್ ಇಯರ್ ಮುಗಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಹೋದ ವರ್ಷ ಈ ಹುಡುಗಿ ೨ನೇ PUC ಯಲ್ಲಿ, ಟ್ಯೂಷನ್ ಇಲ್ಲದೆಯೇ, ಯಾವುದೋ ಪುಟ್ಟದೊಂದು ಕಾಲೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ಓದಿ 89% ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ತೆಗೆದಿದ್ದಳು. ಈ ಹುಡುಗಿ ಹಗಲೂ-ರಾತ್ರಿ, ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಓದುವುದಿಲ್ಲ. ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ 2 ತಾಸು ಓದುತ್ತಾಳಂತೆ ಅಷ್ಟೇ. "ಇನ್ನೊಂದು ಗಂಟೆ ಹೆಚ್ಚು ಓದಿದ್ದರೂ 95% ಮೇಲೆ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಬರ್ತಾ ಇತ್ತು " ಅಂತ ಅವಳ ತಾಯಿ ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು .ಹೋದ ತಿಂಗಳು ನಾನು ಶಂಶಾದ್ ಗೆ ಒಂದು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು, ಮಗಳಿಗೆ ಬಟ್ಟೆಗೆ ,ಅಥವಾ ಖರ್ಚಿಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿದ್ದೆ. "ಹಾಗೇನಾದರೂ ದುಡ್ಡು ಬೇಕಿದ್ದರೆ, ಕಡಿಮೆ ಬಂದರೆ ಕೇಳಿ" ಅಂದಿದ್ದೆ.ನಾನು ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಅವರಿಗಿಂತ ಚಿಕ್ಕವಳು ಎಂಬುಕ್ಕೇನೋ ಆಕೆ ವಿಪರೀತ ಸಂಕೋಚದಿಂದ ನಿರಾಕರಿಸಿ ನಾನು ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಕೊಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೆ ದುಡ್ಡು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. " ನೀವು ಕೊಟ್ಟ ದುಡ್ಡಿನಿಂದ ದಿನಾ ಅವಳು ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಆ ದುಡ್ಡಿನಲ್ಲಿ ವರ್ಷದ ಪಾಸ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡಳು" ಅಂತ ಮನತುಂಬಿ, ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ಅವಳು ಹೇಳುವಾಗ ನನಗೇನೋ ಧನ್ಯತೆಯ ಭಾವನೆ .ಮತ್ತೆ ದುಡ್ಡು ಬೇಕು ಅಂತ ಅವರು ಕೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ . ಈ ತಿಂಗಳೂ ಏನಾದರೂ ಖರ್ಚಿಗೆ ಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿ ಎಂದೆ.... ಇಲ್ಲವೆಂದರು.. ನಾನು ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ"ಸೋಮವಾರ ಫೀಸ್ ಕಟ್ಟಬೇಕು" ಅಂದರು. ಇವತ್ತು ಕೊಟ್ಟೆ.ಈ ಹೆಂಗಸಿನ ಸಂಕೋಚ, ಸ್ವಾಭಿಮಾನ, ಪುಟ್ಟ ಸಹಾಯಕ್ಕೂ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕೃತಜ್ಞತೆ ತೋರಿಸುವ ಇವರ,ಇವರ ಮಗಳ ಮೃದು- ಸ್ವಭಾವ ನನ್ನ ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಮಗಳಿಗೆ ಬ್ಯಾಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸುವ ಕನಸಿದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಬ್ಯಾಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಲಿ, ಇವಳ ಮಗಳ ಜೀವನ ಹೂವಿನ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿರಲಿ..ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿ ಒಳಿತನ್ನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ...

ಮನಸೇ ಮಹಾ ಮರ್ಕಟ ;-)

ಮನಸ್ಸು ಎಷ್ಟು ತರಲೆ ಗೊತ್ತಾ...ಅದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟದ್ದು ಇನ್ನೇನೂ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಡ್ತು ಅನ್ನುವಾಗ ಬೇರೇನೋ ಬೇಡಿಕೆ ಮುಂದಿಡುತ್ತದೆ... ನಿನ್ನೆ ಹೀಗೇ ಶಾಪಿಂಗ್ ಗೆ ಅಂತ ಹೋಗಿದ್ದೆ.ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮುತ್ತಿನ ಸರ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತು ... ಇಷ್ಟಪಡೋಕ್ಕೇನೂ ;) ದುಡ್ಡು ಕೊಡಬೇಕಾ ... ಸರಿ, ಹೇಗಾದರೂ ಇನ್ಸ್ಟಾಲ್ಮೆಂಟ್ನಲ್ಲಿ ದುಡ್ಡು ಕಟ್ಟಿದರಾಯ್ತು ಅಂದುಕೊಂಡು ಕೌಂಟರ್ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ.... ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಕೈಗೆಟುಕದ ಬೆಲೆ ಬಾಳುವ ಡೈಮಂಡ್ ಸರವೊಂದು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ನನ್ನ ತಿಂಗಳ ಸಂಬಳವನ್ನೂ ನುಂಗಿಹಾಕಿತು!! :P ಮನಸ್ಸೇ ...ನೀನು ಮರ್ಕಟವೇ ಸರಿ ;) 😝😁😁 #priyankarao

ಭೀತಿ..

ನಾನು ಹುಟ್ಟುವುದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ನಡೆದ ಒಂದು ಕೌಟುಂಬಿಕ ಜಗಳದಿಂದಾಗಿ ಅಪ್ಪ ನನ್ನಮ್ಮನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಲು ಹೋದರು ..ಆಗ ಇನ್ನೂ ಬೆಂಗಳೂರು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಬೆಳೆದಿರಲಿಲ್ಲ..ಹಳ್ಳಿಯ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಹೋದದ್ದರಿಂದ ಹೊಸ ಊರಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟಿದ ಊರಾದ ಮೈಸೂರನ್ನು ಅಮ್ಮ ಮರೆಯಲೂ ಇಲ್ಲ. ಅಮ್ಮ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷವೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.. ಅಪ್ಪನ ಜತೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೊಸಮನೆಗೆ ವಾಸವಾಗಲು ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಆದ ಅವರ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಅವರದೇ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ... ಒಂದು ದಿನ ಹೀಗೆ ಸಂಜೆ ಅಪ್ಪನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ,ಬೇಸರ ಬಂದು ರೇಡಿಯೋ ಹಾಕಿದಳು. ಆಗ ಹಳೇ ಹಾಡುಗಳು ಸಾಲಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. " ಮೆಲ್ಲುಸಿರೇ ಸವಿ ಗಾನ .... ಎದೆ ಝಲ್ಲನೇ ,ಹೂವಿನ ಬಾಣ..."ಅವಳ ಇಷ್ಟದ ಹಾಡು ಕೇಳುತ್ತಾ ಅಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಹುಟ್ಟಲಿರುವ ತನ್ನ ಕಂದನಿಗಾಗಿ (ನಾನೇ!)ಸ್ವೆಟರ್ ಹೊಲೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು...ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಇಷ್ಟದ ವಸ್ತುಗಳಾದ ತನ್ನ ಫೋಟೋ-ಗಳನ್ನು, ಜೋಪಾನವಾಗಿ ರೂಮಿನ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದಳು.ಅಪ್ಪ ಬರುವುದನ್ನು ಕಾಯುತ್ತ ಕೂತಿರುತ್ತಿದ್ದಳು..ಅವರ ಮನೆ ಪಕ್ಕದವರು ಯಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ,ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಹೊರ ಬರುವುದೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ... ಒಂದು ದಿನ ಕೂಡ ಅವರು ಕಾಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ನೋಡುವ ಕುತೂಹಲ.ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಅಪ್ಪ ಅವಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬಾರದೆಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಇರಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದರು...ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಹಾಗೇ, ಅತೀ ಬುದ್ಧಿ ..ನೋಡಿಯೇಬಿಡೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಮರುದಿನ ಆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು.. ಸುಮಾರು ೫೦ ವರ್ಷ ಹಳೆಯದಾದ ಮನೆ ಅದು.ಮನೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ, ಬಣ್ಣ ಮಾಸಿದ ಕಂಬಗಳು.ಅಮ್ಮ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿ ಒಳಗೆ ಹೋದಳು ... ಅವಳನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ್ದು ಸುಮಾರು ೮೦-೯೦ ವಯಸಿನ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕಿ. ನೋಡಲು ಗಟ್ಟಿ-ಮುಟ್ಟಾಗಿದ್ದಳು..ಹಲ್ಲುಗಳು ಬಿದ್ದುಹೋಗಿ ನಕ್ಕರೆ ವಿಕಾರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು."ಏನು ಇಲ್ಲಿ ಬಂದಿರಿ!?" ಮುದುಕಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯಭೀತಳಾದ ಅಮ್ಮ "ನಾವು ನಿಮ್ಮ ನೆರೆಮನೆಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ..ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮಾತನಾಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಹಾಗು ನಾಳೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪೂಜೆ ಇದೆ, ಕರೆದು ಹೋಗೋಣವೆಂದು ಬಂದೆ" ಅಂದಳು ... ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ಆತಂಕ ಅರಿತು ಮುದುಕಿ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಕರೆದು, ಮಾತಾಡಿಸಿ, ಕುಂಕುಮ ಕೊಟ್ಟು ಕಳುಹಿಸಿದಳು..ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ನಂತರ ಅದೇಕೋ ಸುಸ್ತು, ವಾಂತಿ ಹಾಗೂ ವಿಪರೀತ ಜ್ವರ ...ಅವತ್ತು ಶನಿವಾರವಾದ್ದರಿಂದ ಅಪ್ಪ ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು.. ಅಮ್ಮ ನರಳುತ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಡಾಕ್ಟರ್'ರ ಬಳಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ತಿಳಿದು ಬಂತು ಅಮ್ಮ ಎರಡು- ತಿಂಗಳ ಗರ್ಭಿಣಿ. ಅವಳ ಆರೈಕೆ ಮಾಡಲು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವಾಗಿತ್ತು.. ತನ್ನ ಗಂಡ ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಜತೆಗೇ ಇರಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಕೆಲಸದಿಂದಾಗಿ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಳು... ನೆರೆಮನೆಯ ಮುದುಕಿ ಆಗಾಗ ಬಂದು ಅಮ್ಮನ ಆರೋಗ್ಯ ವಿಚಾರಿಸಿ, ಅವಳ ಜೊತೆ ಇದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳಂತೆ.ಈ ವಿಷಯ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..ಒಂದು ದಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೇ ಇರುವ ಮಾವ(ಅಮ್ಮನ ಸ್ವಂತ ತಮ್ಮ) ಅಕ್ಕನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಬಂದನು. ಆಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಆ ಮುದುಕಿ ಕೂಡ ಇದ್ದಳು.. ಆಕೆ ಏನನ್ನೋ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ತಿನ್ನಲು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು ... ಮಾವ ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಗಾಬರಿಯಾಗಿಅಪ್ಪನ ಆಫೀಸ್ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದಾಗ ಮನೆಗೇ ಬಂದು ಅಪ್ಪ ಆ ಮುದುಕಿಗೂ,ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಬೈದು ಮತ್ತೆ ಯಾವತ್ತೂ ಆಕೆ ಮನೆಗೆ ಬರಬಾರದೆಂದು ಹೇಳಿದರು..ಕಾರಣ ಆ ಮುದುಕಿ ಒಬ್ಬಳು ಮಾಟಗಾತಿ.. ಆಕೆಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವಳ ಗಂಡ ಬೇರೆ ಹೆಂಗಸನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದನಂತೆ... ಅಂದಿನಿಂದ ಈಕೆಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು ಕಂಡರೆ, ಅವರನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಅವರನ್ನು ಬಲಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳಂತೆ..ಅದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದಾದರೆ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ಮಗು ಸಾಯುವಂತೆ ಮದ್ದು ಮಾಡಿ ತಿನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳಂತೆ.. ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಇಲ್ಲವೆಂದು, ಎಲ್ಲರೂ ಅವರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಜೋಪಾನ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು... ಆ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕು..!! ಅಂದು ಮಾವ ಬರದೇ ಹೋಗಿದ್ದರೆ, ಆ ಮುದುಕಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಏನನ್ನೋ ತಿನಿಸಿ ಅವಳಿಗೆ ಗರ್ಭಪಾತ ಮಾಡಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು... ಆ ಘಟನೆ ನಡೆದ ನಂತರ ಅಮ್ಮ ಬಹಳ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಇರುತ್ತಾಳೆ..ನನಗೂ ಹೀಗೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಪರಿಚಯವಾದ ಒಬ್ಬಳು ಹೆಂಗಸನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿದ್ದೆ.. ಆದರೆ ಆಕೆ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಂಗಸಲ್ಲ..ಒಳ್ಳೆಯ ಹಾಗೂ ತನ್ನ ಗಂಡ ,ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಬಾಳುತ್ತಿರುವಾಕೆ..
ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅಂದು ನಡೆದ ಘಟನೆ ಮತ್ತೆ ನಡೆದುಹೋದೀತು ಎಂಬ ಭಯ ... ಯಾವಾಗಲೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು "ಯಾರನ್ನೂ ಹೀಗೇ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗದು .."
ಆ ಭಯದ ಹಿಂದೆ ಹೀಗೊಂದು ಭೀಕರ ನೆನಪು ಇದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ... "ಆ ಮಾಟಗಾತಿ ಮುದುಕಿ, ನನ್ನಂತೆಯೇ ಅದೆಷ್ಟು ಮುಗ್ಧೆಯರನ್ನು ಮರಳುಮಾಡಿ, ಅವರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದಾಳೋ....
ನೆನೆದರೆ ಈಗಲೂ ಮೈ ಝಮ್ ಎನಿಸುತ್ತದೆ" ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ ಅಮ್ಮ..

ಸುಸ್ವರ

"ಅವನ ಜತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ.. ಈ ದಿನ ಹೇಗಾದರೂ ಅವನ ಜತೆ ಮಾತಾಡಿ ಅವನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಮಾತು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು..." ಪ್ರಿಯಾ ತನ್ನ ಗೆಳತಿ ವರ್ಷಾಳ ಬಳಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು... ವರ್ಷಳಿಗೆ ಗೊತ್ತು, ಪ್ರಿಯಾ ಯಾರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾಳೆಂದು. ಆದರೆ ಪ್ರಿಯಾ ಮುದ್ದು -ಮುದ್ದಾಗಿ ನಾಚುತ್ತ, ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವಾಗ ವರ್ಷಾ ಮನದಲ್ಲಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಪ್ರತಿ ದಿನ ಅವನ ಮೆಸ್ಸೇಜಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಿಯಾಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಸಲ ಅವನು ಲೇಟಾಗಿ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದಷ್ಟೂ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು...ಅವನಿಗಂತೂ ಅರ್ಥ ಆಗಲ್ಲ.. ಸರಿ...ಇವನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ ಬಿಡ್ಲಾ :( ಆದರೆ ಅವನು ಇದೇ ವಾರ ವಾಪಾಸು ಹೋಗುವವನಿದ್ದಾನೆ .. ಪ್ರಿಯಾ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ತನ್ನ ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯತೊಡಗಿದಳು...

---- ಪ್ರೀತಿ' ಎಂಬ ಎರಡೂವರೆ ಅಕ್ಷರವನ್ನು ನಿರೂಪಿಸುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ. ಅದೇನೇ ಇದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿಯೇ ತೀರಬೇಕು. ಅದರಲ್ಲೂ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೆ ಯಾವುದು? ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೇನು? ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಎಂಬೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಪ್ರೀತಿಸಿದವರ, ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡುವುದು ಸಹಜ. ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಅನ್ನೋದು ಹೃದಯದ ಬಡಿತ ಅಲ್ಲ. ನನ್ನ ಹೃದಯ ಬಡಿತ ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರು ಹೇಳುತ್ತಿದೆ ಅಂದರೆ ನಿಜವೂ ಅಲ್ಲ. ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಅನ್ನೋದು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಒಳ್ಳೆಯದು, ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ನನ್ನವನು ನಾನು ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ತನ್ನ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟುಹೋದ.. ಅವನ ಅಮ್ಮ-ಅಪ್ಪ ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ. ನನ್ನ ಬಳಿಯಿರುವುದು ಅವನ ಮಾತಿನ,ನಗುವಿನ ಹಾಗೂ ತರಲೆಗಳ ನೆನಪು. ಅವನು ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ... ಆದರೆ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಅನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ ಅವನು ಇದ್ದಾನೆ... ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನು? ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಬಾರದು, ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಬಾರದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಉತ್ತರ ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಕೇಳಿ ತಿಳಿಯುವುದಲ್ಲ...ನಾವೇ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು..--- ಅವನು ಮರಳಿ-ಬರುವವರೆಗೆ ನನ್ನ ಡೈರಿಗೆ ಏನೂ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡು ಡೈರಿಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಳು

ದಿಗಂತದೆಡೆಗೆ...

ಮಳೆಗಾಗಿ ಕಾದು ಕೆಂಪಾದ ಧರೆಯ ತೆರದಿ, ನಾ ನಿನ್ನಾಗಮನಕ್ಕೆ ಕಾದಿಹೆ... ಬಂದು ಹೋಗು ಒಮ್ಮೆ ಆ ಪ್ರೀತಿ ಮಳೆ ಹಾಗೇ ಸುರಿಯಲಿ ಸುಮ್ಮನೇ ..

ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಎಂದಿನಂತೆ ಭಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಅವನಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದ ದಿನದಿಂದ ಅವನಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಾಕಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಇಂದು ಅವನು ಬಂದಾಗ ಅವನು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಕಂಫರ್ಟೆಬಲ್ ಆಗಿದ್ದ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹವೆಗೆ ಒಗ್ಗಿಹೋದ ನಾನು ಆರಾಮಾಗಿ ಕೂತಿದ್ದರೆ, ಅವನು ಸೆಕೆಯಿಂದ ಬೆವೆತುಹೋಗಿದ್ದ.. ಅದೇ ಗೆಳೆಯ,ಅದೇ ತರಲೆಗಳು ಆದರೆ ಬಹಳಷ್ಟು ವಿಷಯಗಳು ಬದಲಾವಣೆ ಕಂಡಿದ್ದವು. ಜ್ಯೂಸ್ ಕುಡಿಯುತ್ತಾ ಮಾತು ಶುರುವಾಯಿತು.ಪ್ರಯಾಣದ ಬಗ್ಗೆ, ಅಮ್ಮ ನ ಬಗ್ಗೆ,  ಹಳೇ ದೋಸ್ತ್ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗೇ ಮಾತು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಾ ಕತ್ತಲೆ ಬಾನಲ್ಲಿ ಆವರಿಸತೊಡಗಿತು.. ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ಕತ್ತಲು ಕಳೆಯತೊಡಗಿತು.. ಜೀವನ ಅವನ ರೂಪ ಧರಿಸಿ ಬಂದು ಬದುಕುವ ಹೊಸ ಚೈತನ್ಯ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು.

ನೆನಪುಗಳ ಮಾತು ಮಧುರ

ನೆನಪುಗಳ ಮಾತು ಮಧುರ ನಾನು ಪುನಃ ಆ ಏರಿಯಾಕ್ಕೆ ಹೋಗಬಾರದು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ರಶ್ಮಿ ಮತ್ತೆ ಇಂದು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ...
ಅಲ್ಲಿನ ರಸ್ತೆ, ಪಾರ್ಕು ಅವಳು ಹಾಗೂ ಅವನು ಮಾತಾಡಿದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳು, ಆಶ್ವಾಸನೆ , ಆಣೆಗಳು ಹಾಗೂ ಜಗಳ ಎಲ್ಲವನ್ನು ನೋಡಿತ್ತು. ಅವಳ ಅಪ್ಪ ನೋಡಿ, ಮೆಚ್ಚಿದ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಅವಳ ಹಳೆಯ ಪ್ರಿಯಕರನಿದ್ದ ಆ ಏರಿಯಾದಲ್ಲೇ ಕೆಲಸ... ಅವನು ನೇರ ಆಫೀಸ್ ಮುಗಿದ ಕೂಡಲೇ ಕಾಫಿ ಹೆವೆನ್ ಗೆ ಬನ್ನಿ ಅಂತ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಾಗ ಅವಳು ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಮರೆಯಲಾಗದೇ, ಹೊಸ ಕನಸನ್ನು ಕಟ್ಟಲಾಗದೆ ಕಂಗಾಲಾದಳು...

ಮುತ್ತಿನಂಥ ಮಾತು

ಕನಸುಗಳು ಸಾಕಾರಗೊಳ್ಳಲು ಶ್ರದ್ಧೆ, ಸಮಾಧಾನ ,ಸಂಯಮ ಹಾಗೂ ಕಾರ್ಯನಿಷ್ಠೆ ಇರಬೇಕು.

ಧೃತಿ- ಬಾಳಿನ ಬೆಳಕು

ಸಮನ್ವಿತಾ ಕಾಲೇಜಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಐದು ಗಂಟೆ ಆಗಿತ್ತು.ಸುಸ್ತಾಗಿ ಬಂದವಳನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ್ದು ಮನೆಮುಂದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಐದಾರು ಕಾಗದಗಳು,ಕವರುಗಳು. ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಸೋಫಾದ ಮೇಲೆಸೆದು ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಕುಳಿತಳು.
ಅಲ್ಲಿ ಅವಳ ಅಮ್ಮನ ಫೋಟೋ ಪುಟ್ಟ ಗಾಜಿನ ಫ್ರೇಮಿನೊಳಗೆ ಧೂಳು ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಒರೆಸಿಟ್ಟಳು. ಹಾಗೇ ಬೇಸರದಿಂದ ಊಟ ಮಾಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಟಿ.ವಿ ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ನಿದ್ರೆ ಬರುವಂತಾಯಿತು. ಟಿ.ವಿ ಆರಿಸಿ ತನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದಳು.ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅರ್ಧ ತಿಂದುಳಿದ ಬಿಸ್ಕೆಟ್ ನ ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಮಂಚದ ಮೇಲೇ ಇತ್ತು.ಅದನ್ನು ಎತ್ತಿಟ್ಟು ಅಲ್ಮೇರಾದ ಮೇಲೆ ಅಂಟಿಸಿದ್ದ ದೇವರ ಚಿತ್ರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಕೈಮುಗಿದು ದಿಂಬನ್ನು ಸರಿಸಿ ಮೆತ್ತನೆ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದಳು.ಆಗ ತಾನೇ ಟಿ.ವಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದ ಜಾಹೀರಾತು ನೆನಪಾಯಿತು. ಹುಂಜವು ತನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ಬಯ್ಯುತ್ತ
"ಯಾವಾಗಲೂ ಹೇಂಟೆಗಳ ಹಿಂದೇನೇ ಇರ್ತೀಯಾ "ಅಂದದ್ದು .. ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ನಗು. ಯಾವಾಗ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದಳೋ ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳ ಅಕ್ಕ ನಿತ್ಯಾ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದದ್ದೂ ಆಯ್ತು, ಫೋನ್ ಕೂಡ ಮಾಡಿದ್ದಾಯ್ತು.. ಕೊನೆಗೆ ಸಾಕಾಗಿ ಬೇರೆ ಕೀ ಇಂದ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಒಳಗೆ ಬಂದಳು. ಸಮನ್ವಿತಾ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಕನವರಿಸುತ್ತಾ ಮಲಗಿದ್ದಳು.ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ನಿತ್ಯಳಿಗೆ ಆಫೀಸಿನ ಕೆಲಸದ ದಣಿವೆಲ್ಲ ಮಾಯವಾಗಿ ನಗು ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ಫೋನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಸಮನ್ವಿತಳ ಮಾತನ್ನು ರೆಕಾರ್ಡ್ ಮಾಡಿದಳು, ತಂಗಿ ಎದ್ದಮೇಲೆ ಅವಳಿಗೆ ರೇಗಿಸುವ, ಮುದ್ದಾಗಿ ಕೀಟಲೆ ಮಾಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ. ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನನ್ನು ಕಾಣದ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ಅಮ್ಮನಷ್ಟೇ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಂಡ ನಿತ್ಯಳಂತಹ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ನಮಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ,ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನೆಡೆಗೆ ಇರುವ ನಿಲುವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿ,  ಜೀವನಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಮನುಷ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
-ಪ್ರಿಯಾಂಕಾ

ಹಿತ

ಓ ಮಂಜಿನ ಹನಿಯೇ, ನೀನೆಷ್ಟು ಸುಂದರ... ನೀನಿರುವೆ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ... ಮುತ್ತುಗಳ ಪೋಣಿಸಿದ ರೀತಿ. ನನ್ನ ಕೊರಳ ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಈ ಮುತ್ತಿನ ಹಾರಕ್ಕಿಂತ ನೀನು ಬಳಿ ಇರುವುದೇ ನನಗೆ ಹಿತ...

ಸಂಗಾತಿ

ಮೋಹಕ ಮುಗುಳ್ನಗೆಗೆ ಸೋಲುತಿದೆ ಮನ,
ಬೆಚ್ಚನೆ ಸಿಹಿ ಅಪ್ಪುಗೆಯ ಬಯಸಿದೆ ಮನ,
ಜೊತೆಗಿರಲು ನೀನು,
ಜಗವನ್ನೇ ಮರೆತೆ..
ಬೇರೇನನ್ನೂ ಬಯಸೆನು...
ನೀ ನನ್ನ ಒಡವೆ ...
ನೀ ನಗಲು ಬೃಂದಾವನ ಅರಳಿ ನಿಂತಷ್ಟೇ ಸುಂದರ..
ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಧರೆಗೆ ಧಾರೆಯಾಗಿ ಹರಿಸಿದಂತೆ ಭಾಸ್ಕರ..
ನಿನ್ನ ಒಂದು ಹಿತಸ್ಪರ್ಷ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಕಾವು ಸಿಕ್ಕ ಹಾಗೆ...
ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಕಚಗುಳಿ, ನೀನಿರಲು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ...

ಚಡಪಡಿಕೆ

ಸಾರಿಕಾ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಹುಡುಗಿ.
ತುಂಬಾ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ಇದ್ದ ಇವಳು ಇಂದೇಕೋ ಕಾಲೇಜಿಗೂ ಹೋಗದೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರ ಬಳಿಯೂ ಮಾತಾಡದೆ ಸಪ್ಪಗೆ ಕೂತಿದ್ದು ಅವರಮ್ಮ, ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಹಾಗೂ ನಮ್ಮ ವಠಾರದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. .
ಸದಾ ಪಟಪಟನೆ ಮಾತಾಡಿ, .
ಚಿಟ್ಟೆಯಂತಿದ್ದ ಅವಳು ಮೌನ ತಾಳಿದ್ದು ಅಸಹಜ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. .
ಬೆಳಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿಯನ್ನೂ ತಿನ್ನದೇ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟ ಕೂಡ ಮಾಡದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ರೂಮಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದಳು. .
ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಅವಳಮ್ಮ,  ತನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಬರಲು ಹೇಳಿದ್ದೂ ಆಯ್ತು. ಅವರು ಬರಬೇಕಾದರೆ ಆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ನ ದಾಟಿ ವಸಂತನಗರಕ್ಕೆ ಬರಲು ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳು ಬೇಕು. ಆಗ ಅವಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ಆತ್ಮೀಯರಾದ ಅವಳ ಕಮಲತ್ತೆಯನ್ನು ಕರೆಸಿದರು.ಅತ್ತೆ ಇಲ್ಲೇ ಹತ್ತನೇ ಕ್ರಾಸ್ನಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಾರೆ. .
ಆದ್ದರಿಂದ ಬೇಗನೇ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯ್ತು.
ಅತ್ತೆ ಬಂದವರೆ  ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಕೂತಿದ್ದ ಸಾರಿಕಾ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ರೂಮ್ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡರು.
ಅಂತೂ ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಕಮಲ ಅತ್ತೆ ಆಚೆ ಬಂದರು.
"ಏನಿಲ್ಲ ಸುಮಕ್ಕ, ಅವಳ ಮೊಬೈಲು ಹಾಳಾಗಿತ್ತಂತೆ.ರಿಪೇರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ  .
ಮೊಬೈಲು ಶಾಪ್ ನವನು ಇನ್ನು ಮೂರು ದಿನ ಬಿಟ್ಟು ಬನ್ನಿ ಅಂದಿದ್ದಾನೆ..
ಅಷ್ಟು ದಿನ ಹೇಗಪ್ಪ ಫೇಸ್ ಬುಕ್,ವಾಟ್ಸಾಪ್ ಎಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಇರೋದು ಅಂತ ಚಡಪಡಿಸು ತ್ತಾ ಇದ್ದಾಳೆ ಅಷ್ಟೇ "
ಅಂದಾಗ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನಮಗೆಲ್ಲ ನಗಬೇಕೊ,ಅಳಬೇಕೋ,  ತಲೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.  .  .

ಒಲವಿನ ಈ ಪರಿ ಎಂತು...

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನು? 
ಹೀಗೆಯೇ ನಾನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಅರ್ಧ ಕೆಂಪಾದ ಸೂರ್ಯ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಜಾರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ.  
ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಕಾವ್ಯ ಆಗ ತಾನೇ ಕೋಚಿಂಗ್ ಕ್ಲಾಸಿನಿಂದ ಬಂದು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು.  
ಅವಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಎದ್ದವಳು ಏಕೋ ಬೇಡವೆಂದು ಹಾಗೇ FM ಆನ್ ಮಾಡಿ ನನಗಿಷ್ಟದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಹಾಕಿ ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆ.  
FMನಲ್ಲಿ RJ ಮನಸ್ವಿ   'ನಗುವ ನಯನಾ , ಮಧುರಾ ಮೌನ.. ಮಿಡಿವ ಹೃದಯ ಇರೆ ಮಾತೇಕೆ ... '   ಹಾಡನ್ನು ಪ್ಲೇ ಮಾಡಿದ್ದಳು.  
ಆ ಹಾಡು  ಕೇಳ್ತಾ ಹೀಗೆ ಕಣ್ತುಂಬಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದಾಗ ಅಣ್ಣ ಕೊಟ್ಟ ಒಂದು ನಾವೆಲ್ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಧೂಳು ಹಿಡಿದು ಕೂತದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದೆ.  
ಅದೆಷ್ಟು ಸಮಯವಾಯಿತು ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಪುಸ್ತಕ ಓದದೇ... ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದು ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿದರೆ  
" ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಅಮೃತ"    ಅಂತಿತ್ತು.
ಹಾಗಾದರೆ ಕೆಲವರು ಪ್ರೀತಿ ಕೈಕೊಟ್ಟಾಗ ಯಾಕೆ ವಿಷ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ? "ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಗೆಲುವು" 
"ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ದೇವರು"   
"ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಕನಸು"      
"ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಭರವಸೆ "
ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೇನು?   ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾತ್ರ ಭೂತವಾಗಿ ನನ್ನೆದುರು ನಿಂತಿದೆ,   ಕಾಡುತಿದೆ..  
ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೆ ಋಣವಾ?  
ನಾನು ನೀನಿತ್ತ ಪ್ರೀತಿ-  ಸಾಲವನ್ನು ವಾಪಸು ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಏನೂ ಉಳಿಯವುದಿಲ್ವಾ...  
ಹೇಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿದರೂ ಉತ್ತರ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ..   
ಎಷ್ಟು ಕನಸುಗಳು ಕಂಡದ್ದನ್ನು ಮರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೊಸ ಅರ್ಥ ನೀಡುವ ಪ್ರೀತಿ ಒಮ್ಮೆ ಸುಲಭ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕಠಿಣ....  
ಅರ್ಥವೇ ಆಗದ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ದೃಶ್ಯದಂತೆ...ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನೀನು, ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಕೈ ಬಿಡದೆ ಕಾಯೋಣ ..  
ನಮ್ಮ ಪುಟ್ಟ ಜಗತ್ತಲ್ಲಿ ನಮ್ಮದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯಿಂದ ಬಾಳುವ ನನ್ನಾಸೆಗೆ ನೀನೇ ಆಸರೆ.

ಅಕ್ಕ

"ನಮ್ಮ ಸಂಗೀತ ಇದೇ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಟೀಚರ್ ಕೆಲಸ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದಾಳಂತೆ ಕಣೇ ಶಾರದಾ.. ನಾನೇ ಇಂದು ರೇಷನ್ ಅಂಗಡಿ ಬಳಿ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದೆ.. "
ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ನನಗೆ ಆದ ಸಂತಸಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಏನೆಂದಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ..
ಆದರೆ ನಾನಂತೂ ಅವಳನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿಯಾದರೂ , ಸಂಗೀತ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಕಾಣಲು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ಸುಮಾರು ಎಂಟು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಸಂಗೀತಾಳ ಮದುವೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಬಡ ಹುಡುಗ ರಮೇಶ್ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ಅತಿ ಸುಂದರನಾದರೂ, ಬಡವ ಹಾಗೂ ಅನಾಥನಾಗಿದ್ದ.
ಅವನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯ ಕನಸುಗಳು ಸಾವಿರ ಸಲ ಬಂದಿದ್ದರೂ ಬಡತನದ ಸಲುವಾಗಿ ಆತ ಯಾವ ಹುಡುಗಿಗೂ ಹಿಡಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಕೊನೆಗೆ ಅವನ ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿಯಾದ ನಮ್ಮ ಮಾವನೇ ಅವರ ಮಗಳು ವನಜಳನ್ನು ಹೇಗೋ
ಒಪ್ಪಿಸಿ ಮದುವೆಯ ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸಿದರು. ಮದುವೆಯ ದಿನವೇ ಎಲ್ಲಾರಿಗೂ ಕೈಕೊಟ್ಟು ವನಜಾ ಬಾಳೆಮಂಡಿಯ ಕೆಲಸದ ಹುಡುಗನ ಜೊತೆ ಓಡಿಹೋಗಿದ್ದಳು.
ನನಗೆ ಆಗ ಹದಿನೆಂಟು ವರ್ಷ ಇನ್ನು ತುಂಬಿರಲಿಲ್ಲ.. ಆದ್ದರಿಂದ ,ಮಾವನ ಮರ್ಯಾದೆ ಉಳಿಸಲೆಂದು ನಮ್ಮಕ್ಕ ಸಂಗೀತಾಳನ್ನು ರಮೇಶನ ಜತೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟರು.
ಅಕ್ಕ ಪಾಪದವಳು.
ತಾನಾಯಿತು, ತನ್ನ ಕೆಲಸವಾಯಿತು ಎಂದು ತೆಪ್ಪಗೆ ಇದ್ದುಬಿಡುವಳು. ನಾನೋ,ಬಹಳ ಚೂಟಿ, ಜೋರೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಓದು ಮುಂದುವರೆಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ರಮೇಶ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹೋಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾನೇಜರ್ ಆಗಿದ್ದ.. ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳವಾದರೂ ಇಬ್ಬರಿರುವ ಮನೆಗೆ ಸಾಕೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಅಕ್ಕ ಮನೆಗೆಲಸ ಮಾಡಿ ,ಗಂಡನ ಬೇಕು-ಬೇಡಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು.
ಅತ್ತೆ,ಮಾವ ಇಲ್ಲದ ಮನೆ ಆಕೆಗೆ ಬೇಸರವೆನಿಸಿತ್ತು.
ಅದಕ್ಕೇ ತವರಿಗೆ ಆಗಾಗ ಬಂದು ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಆಗ ಟ್ರೈನ್'ಗಳು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ..
ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅಕ್ಕ ಸದಾ ನಮಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ವಿಷಯ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು..
ಆದರೆ ಅಕ್ಕ ಈ ಬಾರಿ ಬಂದು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ನಂತರವೂ ಪತ್ರ ಬರೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂದೆಯವರು ಪೌರೋಹಿತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ..
ಅಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಂಗೀತ ಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಾಳೆ.
ಹಾಗೇನೂ ಸ್ಥಿತಿವಂತರಲ್ಲ ಆದರೂ ಉಣಲು,ಉಡಲು ಏನೂ ಕೊರತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ನಾವು ಆಕಳು, ಕುರಿ ಇತರೇ ಸಾಕಿದ್ದರಿಂದ ಮನೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮೃದ್ಧತೆಯಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು.
ಅಕ್ಕ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ತರುತ್ತಿದ್ದ ತಿನಿಸುಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದೇ ನನ್ನ ಕಾಯಕವಾಗಿತ್ತು.
ನಾನಾಗ ಪಟ್ಟಣವನ್ನೇ ಒಮ್ಮೆಯೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ..ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿ ವಾತಾವರಣ, ಜನರು, ಉಡುಗೆ-ತೊಡುಗೆ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದೇ ಅಕ್ಕನು ಬರೆದ ಪತ್ರಗಳಿಂದ.
ಆದರೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಅಕ್ಕ ಒಂದೂ ಪತ್ರ ಬರೆಯದೆ ಇದ್ದದ್ದು ನನಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಬೇಸರ ಉಂಟುಮಾಡಿತು.
ಅಪ್ಪ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುವುದಲ್ಲ ಅಂತಲ್ಲ.
ಅವರು ಗಮನ ಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ..
ಅಂತೂ ಅವರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದಳು ಅಮ್ಮ.
ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತಿಳಿದದ್ದು ಏನೆಂದರೆ ಅಕ್ಕ ಗರ್ಭಿಣಿ ಎಂದು.
ಆಕೆಗೆ ರಮೇಶ ತುಂಬಾ ಮಾನಸಿಕ, ದೈಹಿಕ ಹಿಂಸೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದನಂತೆ.
ನಾಲ್ಕಾರು ದಿನ ಮನೆಗೇ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಅಸಹ್ಯವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡ ...
ಅಯ್ಯೋ, ಗರ್ಭಿಣಿ ಹೆಂಗಸು, ಒಬ್ಬಳೇ ಏನು ಮಾಡಿಯಾಳು..
ದೂರದ ಊರಿಗೆ ಬೇರೆ ಮತ್ತೆ-ಮತ್ತೆ ಹೋಗಿ ಬರಲಾಗದು.
ಅಪ್ಪ ತಡಮಾಡದೆ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಅದೇ ರಾತ್ರಿ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಗದೆಂದು ಸಾವಿರದ ಎಂಟುನೂರು ರೂಪಾಯಿ ಬಾಡಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದುಬಿಟ್ಟರು.
ಪಾಪಿ ಆ ನೀಚ ರಮೇಶ, ನನ್ನ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಮೈತುಂಬ ಬಾಸುಂಡೆ ಬರುವಂತೆ ಹೊಡೆದಿದ್ದ. ಆಗ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ನನಗೆ ಕೋಪವು ನೆತ್ತಿಗೇರಿತ್ತು. ಮುಗ್ಧ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿ, ಕಳಕಳಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಅವಳನ್ನು ಹಿಂಸೆಗೆ ಗುರಿಮಾಡುವ ಗಂಡುಗಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಸತ್ತುಹೋಗಬಾರದೇ ಎನಿಸಿತು. ಗಂಡುಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೇ ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ ಅಸಹ್ಯ ಭಾವನೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಕ್ಕ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೂ ನೆಮ್ಮದಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ . ಆ ಪಾಪಿ, ಇಲ್ಲಿಗೇ ಬಂದ. ಕಿರುಚಾಟ ನಡೆಸಿ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯ ಮಾನವನ್ನು ಹರಾಜು ಹಾಕಿದ. ಅಕ್ಕನ ಶೀಲದ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಮಾತಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ಕಡೆಗೂ ಕೆಟ್ಟ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ.. ಊರಿನ ಜನ ಸೇರಿ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿ ಅಕ್ಕ ಬಾಣಂತನಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರುವುದಾಗಿಯೂ, ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಅವಳು ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಅವಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿಯೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟರು. ನಮಗಂತೂ ಆದ ಸಂಕಟ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ.. ಪಾಪದ ಅಕ್ಕ ಹೆದರುತ್ತಲೇ ಅವನ ಜೊತೆ ಹೊರಟಳು. ಅಂದು ಊರವರ ನ್ಯಾಯ ಕೇಳದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕನ ಮಗು ಉಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು.. ಅಲ್ಲಿ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಆದದ್ದೇ ಇದು.. ಆ ಪಾಪಿ, ಅಕ್ಕನು ಗಂಡು ಹೆರುತ್ತಾಳೆಂದು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಅವಳ ಉಪಚಾರ ಮಾಡಿ, ಹೂವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಆದರೆ , ಲಂಚ ಕೊಟ್ಟು ವೈದ್ಯರನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಗೊತ್ತಾದ ವಿಷಯ ಅದು ಹೆಣ್ಣು ಭ್ರೂಣ ... ಅಂದೇ ಅವಳನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ,ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ಡಾಕ್ಟರ್ ಇವನಿಂದ ಹಣ ಪಡೆದುಕೊಂಡು, ಅವಳ ಜ್ಞಾನ ತಪ್ಪಿಸಿದರು.
ಆಗಲೇ ಆರು ತಿಂಗಳಾದ್ದರಿಂದ ಮಗುವನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಗದೇ ಆಪರೇಶನ್ ಮಾಡಿ ಹೊರತೆಗೆದರು. ಆಗ ರಮೇಶನು, ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಮಗುವಿನ ಪ್ರಾಣ ತೆಗೆದುಬಿಟ್ಟನು ... ಆ ಏನೂ ಅರಿಯದ ಕಂದ, ಕಣ್ಣುಬಿಡುತ್ತಲೇ ಸಾಯುವಂತಾಯಿತು.
ಜಗದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಮಗುವಿನ ಅಳು ಕೇಳಲು,ತಮ್ಮ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ ಆಡಿಸಲು ಕಾತರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಾರೆ..
ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಆ ಪುಟ್ಟ ಜೀವಕ್ಕೇ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲದಾಗಿತ್ತು. ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆ ಬರಿದಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಹೃದಯ ಮಾತ್ರ ದು:ಖದಿಂದ ಭಾರವಾಗಿತ್ತು.
ಬಹುಶಃ ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತೇನೋ..
. ತನ್ನ ಮುದ್ದು ಕಂದಮ್ಮ ಚಿರನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದೆ ಎಂದು. ಅವಳು ಅಳಲಿಲ್ಲ. ಕಿರುಚಲಿಲ್ಲ. ನಕ್ಕಳು.. ಅಷ್ಟೇ ಅವಳು ಮಗುವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಹುಚ್ಚಿ ಆದಳೆಂದು ಪಾಪಿ ರಮೇಶ ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಸಿದ..
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ಅಂದು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಓಡಿಹೋದ ಸಂಗೀತಕ್ಕ ಈಗ ನಮ್ಮೂರಿನ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ಗೆ ಮಾಥ್ಸ್ ಟೀಚರಾಗಿ ಬಂದಾಗ ಅಮ್ಮ ನಂಬಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಅಪ್ಪನ ಮನಸ್ಸು ಅವಳೇ ನಮ್ಮ ಸಂಗೀತಾ ಎನ್ನುತಿತ್ತು.
ಈಕೆ ಯಾರೋ ಬೇರೆ ಅಂತೆ ಎಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ, ನಾನು ಹುಣಸೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಹೋದಳಂತೆ ಅಮ್ಮ.
ಎಷ್ಟಾದರೂ ಒಬ್ಬ ತಾಯಿಯ ಸಂಕಟ ಕೇಳಲು ಇನ್ನೊಂದು ತಾಯಿಯೇ ಹೋಗಬೇಕಲ್ಲವೇ? ನನ್ನಕ್ಕ ಈಗ ಸುಖವಾಗಿದ್ದಾಳೆ... ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಆಕೆ ಎಲ್ಲ ಮರೆತು, ಹೊಸ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಪಡೆದಿದ್ದಾಳೆ...
ಕಾಲೇಜು ಓದಿ ,ಉನ್ನತ ಪದವಿಯನ್ನು ಯಾರೋ ಧರ್ಮಾತ್ಮರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಪಡೆದ ಅಕ್ಕ ಊರಿನ ಬಡ ಮಕ್ಕಳ ವಿದ್ಯೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾ
, ತನ್ನ ಜೀವನದ ಗುರಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ..
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಕ್ಕ..

ಕರ್ತವ್ಯ

ಪ್ರವೀಣನಿಗೆ ಮದುವೆಗಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಬಂಧ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದರು.
ಅವನು ಎಂ.ಎಸ್ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಬಿಡುವ ಆತುರ ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮನವರಿಗೆ.
ತಂದೆಯಿಲ್ಲದ, ಒಬ್ಬನೇ ಮಗನನ್ನು ಹತ್ತು ಮಾತು ಕೇಳಿಕೊಂಡೂ ಓದಿಸಿ,ಕೊಂಕು ಮಾಡಿದವರ ಮುಂದೆ ಬಿಂಕದಿಂದ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಜೀವನ ನಡೆಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮ, ಮಗನಿಗೆ ಮದುವೆ ಒಂದು ಮಾಡಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಉಸಿರು ಬಿಡುವ ಪಣ ತೊಟ್ಟರು..
ಭದ್ರಾವತಿಯ ಮೂಲದವರಾದ ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮ ಅವರ ತಮ್ಮ ಚಂದ್ರಶೇಖರನನ್ನು ಬರಹೇಳಿದ್ದು ಪ್ರವೀಣ್ ಮದುವೆ ವಿಚಾರಕ್ಕಾಗಿಯೇ. ಪ್ರವೀಣನಿಗೆ ಮದುವೆ,ಸಂಸಾರ ಅಂದರೆ ಆಗದು. "ಅಮ್ಮ,ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಗುರಿ ಅಲ್ಲಮ್ಮ " ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ.
ಆದರೂ, ತಾಯಿ ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯ ಮರೆಯುವಳೇ? ಅಂತೂ ತಮ್ಮ ಚಂದ್ರಶೇಖರನ ಕರೆಸಿ ಹೊಸಮನೆಯ ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದಾಯಿತು. ಹುಡುಗಿಯು ಬಿ.ಎ ಓದಿದ್ದಾಳೆ.
ಹೊಸಮನೆ ಸರ್ಕಲ್ ಹತ್ತಿರದ ಸರಕಾರಿ ಲೈಬ್ರರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ,
ಒಳ್ಳೆಯ ಹುಡುಗಿ ..ಮನೆಯ ಕೆಲಸದಲ್ಲಂತೂ ತುಂಬಾ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟು .
ತಂದೆ ರೈಲ್ವೆ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ .ತಾಯಿ ಇಲ್ಲದ ಮಗು. ಒಬ್ಬ ತಮ್ಮ ಇದ್ದಾನೆ..
ಪಾಪ. ಅನ್ನಿಸಿತು .. ತಾಯಿ ಇಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಕಷ್ಟ ಏನೆಂದು ಸ್ವತಃ ಆಕೆಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ..
ತಾಯಿಯನ್ನು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಲ್ಲೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮನ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಸಾವಿರ ನೆನಪು ಹಾದುಹೋದವು..
ಸ್ವಲ್ಪ ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನೀರನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡ ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮ ಆ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ನೋಡಲು ಇದೇ ಮಂಗಳವಾರ ಹೋಗುವುದು ಎಂದು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸಿದ್ಧತೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡರು.
ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಪ್ರವೀಣನಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಹೊರಟು ಬರಲು ಹೇಳಿ ಪತ್ರ ಬರೆದರು.
ಇನ್ನು ತನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೆಲ್ಲವೂ ಮುಗಿವುದು ಎಂದು ತಾಯಿಯು ಸಂತಸಪಟ್ಟಳು. ಮರುದಿನವೇ ಎಲ್ಲ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ತಯಾರಿ ನಡೆದಿತ್ತು.
ಹುಡುಗಿಯ ತಂದೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಅವರ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾದು, ಎಲ್ಲಾ ಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮ ಗಣಪತಿ ಭಟ್ಟರಿಗೆ ಜಾತಕ ತೋರಿಸಿ, ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಾಗಿದೆ ದೋಷಗಳೇನೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದು ಬಹಳ ಸಂತಸ ಪಟ್ಟರು. ಅಲ್ಲಿಯೇ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮಗನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಅರ್ಚನೆ ಮಾಡಿಸಿದರು.
ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆ ಸಾಯಂಕಾಲ..
ಅವರಿಗಾಗಿ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಪೋಸ್ಟಮನ್ ನಾಗರಾಜ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ..
ಮಗನಿಂದ ಕಾಗದ ಬಂದಿತ್ತು..
ಮೊದಲು ಮಗನ ಪತ್ರ ಬಂದರೆ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಾವಿತ್ರಮ್ಮ ಇಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆದರುತ್ತಲೆ ಕಾಗದ ಬಿಡಿಸಿ ಓದತೊಡಗಿದರು.
ಅಮ್ಮ,
ನಾನು ನಿನ್ನ ಪತ್ರ ಓದಿದೆ.
ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳುವುದೋ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.. ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಗದೇ ನಿನಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದ ಮರುದಿನವೇ ನನಗೊಬ್ಬರು ಪರಿಚಯವಾದರು. ಅವರ ಹೆಸರಾಂತ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿಯೇ ನನಗೊಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅವರು.
ನನಗೆ ಕಷ್ಟ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ತಂದೆಯ ರೀತಿ ನಿಂತು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಈಗ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು ಅನು. ಅವರ ಕಾಯಿಲೆ ವಾಸಿಯಾಗದೆಂದು, ಅನು ವನ್ನು ನಾನು ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕೆಂದು ಅವರ ಆಸೆ.
ಅಮ್ಮ,
ನೀನೇ ಹೇಳಿದ್ದೆ, ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಆದವರನ್ನು ಕೈಬಿಡಬಾರದೆಂದು. ನಾನು ನಿನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಪಾಲಿಸುವುದು ನಿನಗೆ ಖುಷಿ ಅಲ್ಲವೇನಮ್ಮ?
ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಮದುವೆಗೆ ಬಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸು..ಅನು ನಿನಗೆ ತಕ್ಕ ಸೊಸೆ ಅಮ್ಮ..
ಇಂತಿ,
ಪ್ರೀತಿಯ ಮಗ
ಪ್ರವೀಣ್
ಪತ್ರದ ಜೊತೆಗೇ ಕಾರ್ಡ್ ಒಂದು ಕಾಣಿಸಿತು...
ತಾಯಿ ಹೃದಯ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡಬೇಕೊ ಅಥವಾ ಅಳಬೇಕೋ ಅರಿಯದೆ ತಳಮಳಗೊಂಡಿತು ...
ತಾನು ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಕೊರಗಿನಿಂದ ಆ ಜೀವ ನೊಂದು ಕಾಣದ ಊರಿಗೆ ಪಯಣ ಬೆಳೆಸಿತ್ತು.